નમી જાય માથું શરમ થકી, એ સહાયતા નું હું શું કરું?

નમી જાય માથું શરમ થકી, એ સહાયતા નું હું શું કરું?

મળી નાં શકુ જો સ્વયં ને હું, એ મહાનતા નું હું શું કરું?

કરી પીંજરાની આ કેદથી,  મને મુક્ત એ તો જતાં રહ્યાં,

મળે નાં વિહાર ગગનમાં તો, આ સ્વતંત્રતા નું હું શું કરું?

લઈ પોટલું શિરે જ્ઞાનનું ,હજી ભટકું છું હું ય દરબદર, 

કરે ભૂખ શાંત ના પેટની, તો આ વિદ્વતા નું હું શું કરું?

બધી ભાન શાન ત્યજી જતે, તો હરીનાં હેત મળી જતે,

હું ય નરશી થૈ જતે તો પછી, આ સભાનતા નું હું શું કરું?

કરી સ્હેજ આંખને બંધતો, મને મારી માનાં દરશ થયાં

હવે આંખ ખોલી બહારની, બધી રમ્યતા નું હું શું કરું?

આ જુવાની પણ કરી બેખબર, બધું બાળપણ તો લઈ ગઈ,

હવે કાનમાં રહી ગુંજતી, બધી વારતા નું હું શું કરું?

વિપુલ માંગરોળીયા ( વેદાંત )