વર્ષો જવાને જોઈએ ત્યાં ક્ષણમાં જઈ ચડ્યો,
આશ્ચર્ય વચ્ચે એમના આંગણામાં જઈ ચડ્યો…
પૂછો નહીં કે આજ તો ક્યાં નીકળી ગયો,
કાજળને સ્પર્શવા જતા કામણમાં જઈ ચડ્યો…
અંધારમુક્ત થઈ ન શક્યો રોશની મહીં,
આંખોમાં આંખ નાખી તો પાંપણમાં જઈ ચડ્યો…
મનફાવે તેમ આભમાં ફંગોળતી રહી,
હું ક્યાંય નહિ ને ગેબની ગોફણમાં જઈ ચડ્યો…
કૈં ચાંદની જ એવી હતી, ભાન ના રહ્યું,
જાવું હતું સમુદ્ર ભણી, રણમાં જઈ ચડ્યો…
નહોતી ખબર જવાય નહીં એમ સ્વર્ગમાં,
પહેર્યું હતું હું એ જ પહેરણમાં જ ચડ્યો…
‘ઘાયલ’ ગયો’તો કેમ સુરાલયમાં શું કહું,
ખૂબ જ હતો હું આજ વિમાસણમાં, જઈ ચડ્યો…
No comments:
Post a Comment